امام باقر علیه السلام می فرمایند:«لَا مُصِیبَهَ کَاسْتِهَانَتِکَ بِالذَّنْبِ وَ رِضَاکَ بِالْحَالَهِ الَّتِی أَنْتَ عَلَیْهَا»
«هیچ مصیبتی مانند بی اهمیت و سبک دانستن گناه و راضی بودن به همان حالتی که داری نیست.»
همینکه احساس رضایت از خودت میکنی و میگویی من هر چه میگردم، نقطه منفی پیدا نمیکنم، همه اش ایثار، همه اش علم، همه اش پاکی، همه اش نماز، حتی قبل از سن بلوغم مشغول نماز خواندنم بودم، همینکه از خودت راضی شدی که من این هستم، مصیبتی بزرگتر از این نیست (لَا مُصِیبَهَ). متاسفانه انسان گناه را خیلی سبک حساب میکند و خیال می کند که گناه، همان آدمکشی و قمار بازی و شرابخوری و لوتی گری و … است.کی ما ریز بینی کرده ایم تا بعدا بگوییم که نکته های منفی مان کشف نشد؟ تا زمانیکه ما تصمیم خیلی جدی نگیریم و یک وقت خاصی برای خودمان نگذاریم و با همه دقت و تیزبینی و ریز بینی حتی یکبار هم به خودمان توجه نکنیم، آنگاه گناه خود برتر بینی برای بدبختی انسان کفایت می کند.
©تمام حقوق این سایت برای ندای پاک فطرت محفوظ می باشد
سلام.واقعا وبسایت خوبی دارید
بسیار عالی است