ما وقتی به کسی میخواهیم شناخت پیدا کنیم، نزدیک ترین چیزی که شناخت پیدا میکنیم، افعال اوست: حرفی، کاری، فعلی از او صادر میشود، از افعال او مستقیماً و سریعتر از هر چیز دیگر شناخت پیدا میکنیم. یعنی افعال او، ظهور صفات اوست و از این جهت افعال ظاهرتر از صفاتِ نفس است. بنابراین شناخت به وسیله افعال، زودتر فراهم می شود. اما هنوز، حقیقت نفس او برای ما باطن و مخفی است. آن چه که از آن نفس، ظهور کرده، صفاتی بوده که از آن صفات، این افعال بروز کرده است.
مثلا کسی که نجاری میکند، صفتِ علمِ نجاری در او هست . ظاهرتر از آن صفت، کار نجاری اوست و یا شاعری شعری زیبا میسراید، صفت شاعری در او هست ولی شعر او (فعل او) ظاهرتر از آن صفت است. پس شناخت به افعال، نزدیک تر از شناخت صفات اوست و شناخت به افعال، به لحاظ ظهورش زودتر است از این که انسان به آن نفس، شناخت پیدا کند. منتها هنوز، صفات او و ذات حقیقت نفس او، در غیب است.
©تمام حقوق این سایت برای ندای پاک فطرت محفوظ می باشد